Sunday, September 16, 2007

The Best of True AF4


คู่หูขวัญใจมหาชนของAFซีซั่น4

และแล้วฤดูกาลเอเอฟสี่ก็มาถึงบทสุดท้าย กับคอนเสิร์ท The Best Of True AF4 ซึ่งรวมเอายี่สิบนักล่าฝันมาขึ้นเวทีร่วมกันอีกรอบ ที่ Indoor Stadium หัวหมาก

อย่างที่ได้เกริ่นไว้ ฉันตัดสินใจไปดูเพราะคิดว่าไหนๆก็ติดตามมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ไปอีกสักทีละกัน แถมได้ดูโชว์เด็ดๆที่เคยพลาดไปทั้งของพี่นัท และของน้องแจ๊คด้วย

คอนเสิร์ทคราวนี่จัดขึ้นที่ Indoor Stadium หัวหมาก ที่ซึ่งฉันเคยไปดู Take That เมื่อสิบเอ็ดปีที่แล้ว ว่าแต่ใครจะไปจำทางได้ล่ะจริงมั้ย ดังนั้น ก็เหมือนอย่างเคย ฉันเช็คเส้นทางกับพี่ชายล่วงหน้าก่อนเพื่อจะได้ไม่หลง โชคดีที่การเดินทางราบรื่นดี ฉันไปถึงที่หมายห้าโมงครึ่ง เรียกได้ว่าถึงตั้งแต่ไก่โห่มากๆ คนก็ยังไม่เยอะเท่าไร

ในเมื่อมีเวลาเหลือเฟือ ฉันเดินเล่นไปตามซุ้มต่างๆ ซึ่งดูเผินๆจะเหมือนงาน Wedding Fair มาก เพราะซุ้มจะจัดกันเป็นคู่ๆ คู่แรกที่เห็นเด่นมาแต่ไกลคือคู่พี่น้องชาวเหนือนัท-ต้อล ถัดมาเป็นคู่ของศุภรดา-วิวิศน์ ฝั่งตรงข้ามจะเป็นโรมิวโอกับจูเลียตโป่ง ส่วนของน้องแจ๊คที่ซุ้มจะใหญ่กว่าของคนอื่นประมาณสองเท่า ทำเอาซุ้มของน้ำฝนตกขอบไปเลย ส่วนของคนอื่นก็มีประปราย
ฉันว่าคอนเสิร์ทวันนี้ก็พอดูสนุกนะ ที่ทำแปลกคือระหว่างเล่นคอนเสิร์ท จะมีการรับบริจาคทางโทรศัพท์ด้วย ทำให้นึกถึงคอนเสิร์ทการกุศลของบรรดาแม่บ้านทหารบก

ถ้าจะถามว่าวันนี้ชอบการแสดงของใครมากที่สุด ฉันว่าลำยองของมิวสิคนี่กินขาด ดิวกับเพลงไม่มีใครรู้ก็ดีเกินคาด ของลูกโป่งนี่รักษามาตรฐานไว้สูงอยู่แล้ว และสุดท้าย แน่นอนว่าต้องเป็นโชว์ของน้องแจ็ค กับเพลงเพียงกระซิบ ซึ่งมีลูกเล่นเพิ่มขึ้นเยอะกว่าคราวก่อน อีกทั้งยังมีคืนกำไรคนดูด้วยท่ากระดกก้นอีก ทำเอาบรรดาป้าๆหัวใจแทบวาย

แน่นอนว่าผู้ชนะผลโวตคือน้องแจ๊ควีสอง ขวัญใจมหาชน สงสัยอาจเป็นเพราะคนอยากทำบุญร่วมกับน้องเขาเยอะนะ ชาติหน้าจะได้มาเจอกันอีก ฉันก็ทำบุญกับเขาไปด้วยเหมือนกันแหละ แต่ไม่มากเท่าไร ไม่ได้อยากไปเที่ยวขนาดนั้น ก็วันลาพักร้อนจะหมดแล้วนิ ฉันอยากให้น้องเขาได้นะ เพราะรู้สึกสงสารที่เขาต้องออกจากบ้านเร็วเกินไป ปัจจุบันยังไม่ทราบสาเหตุที่แท้จริงว่าเกิดจากอะไร แต่ฉันก็มั่นใจว่าน้องเขาต้องดังไม่แพ้ใครในรุ่นแน่นอน ก็แฟนคลับเยอะออกขนาดนั้น

ช่วงหลังแอบชอบน้องตี๋ด้วย รู้สึกว่าพอเป็นคู่หูกับแจ๊คแล้วมันดูลงตัวดี ต กับ จ ฮิฮิ



เอาล่ะ ขอจบเรื่องเอเอฟอย่างถาวร กลับเข้าสู่โลกแห่งความจริงกันเสียที จะว่าไปก็ใจหายเหมือนกันนะเนี่ย

Monday, September 10, 2007

Concert Week12 & the last surprise

วินาทีระทึกใจ ใครจะเป็นผู้ชนะในซีซั่นนี้

วันนี้มีนัดที่อิมแพคอารีน่าตอนเย็นกับคอนเสิร์ทเอเอฟวีคสุดท้าย

ฉันไปถึงตั้งแต่ห้าโมงครึ่ง เนื่องด้วยกลัวว่าคนจะเยอะ จะหาที่จอดลำบาก ประกอบกับเจ้าโมโม่ก็ออกไปตั้งแต่สามโมงครึ่ง นี่เป็นการดูที่อิมแพคครั้งแรกของฉัน ด้วยความวิตกจริต ฉันแวะถามทางกับยามในเมืองทองธานีตลอดทางเพื่อให้แน่ใจว่าฉันจะไม่หลงอีกเหมือนคราวที่แล้ว

ตอนฉันไปถึงมีคนไปพอประมาณ มีการเล่นเกมส์ในซุ้มของสปอนเซอร์ต่างๆเสียงดังโหวกเหวกไปหมด ฉันเดินพุ่งไปหาซุ้มของ JMC ซึ่งอยู่ในหลืบมากๆ อยู่ติดกับซุ้มของวีตี๋เพื่อนรัก โมโม่นั่งรออยู่แล้ว ขณะที่ในซุ้มกำลังมีการเล่นเกมส์ชิงรูปน้องแจ็คกันอยู่ ฉันเห็นครอบครัวน้องแจ็คมากันพร้อมหน้า รวมทั้งบรรดาแฟนคลับบางคนที่คุ้นหน้าเหมือนเคยเห็นที่ทรูทองหล่อ ซุ้มของน้องแจ๊คนี่มีการตกแต่งด้วยรูปภาพอย่างสวยงาม แถมมีหุ่นขนาดเท่าตัวจริงมาให้ถ่ายรูปด้วยซะอีก ลงทุนมากๆ

พูดถึงบรรยากาศโดยรวมวันนี้ คนเยอะมากๆ เจ้าแป้งยังพูดเลยว่ามาดูคอนเสิร์ทที่นี่หลายครั้ง แต่ไม่เคยเจอครั้งไหนที่คนเยอะขนาดนี้

พอได้เวลาฉันก็แยกกับเจ้าแป้ง เข้าไปกับโมโม่ที่แสตนด์ของเหล่าJMC ซึ่งอยู่ปีกขวาของเวที
ฉันเพิ่งเคยมาอิมแพคครั้งแรก ข้างในอิมแพคดูใหญ่โตกว่าธันเดอร์โดม แต่ก็ไม่ได้มากเท่าที่ฉันคิดตอนแรก สักพัก เหล่าแฟนคลับ JMC ทยอยกันเข้ามา พร้อมทั้งแจกอุปกรณ์การเชียร์นานาชนิด ทั้งพู่ กระดิ่ง โทรโข่ง และแท่งเรืองแสง อืม ทึ่งในความทุ่มเทของคนเหล่านี้จริงๆ

พูดถึงคอนเสิร์ทโดยรวมก็สนุกทีเดียว ทุกคนร้องกันดีมากๆ โดยเฉพาะลูกโป่ง ร้องได้อลังการสุดๆ

หลังจากทุกคนร้องจบก็มี surprise ที่รอคอยคือน้องแจ็คและผองเพื่อนที่ออกไปแล้วมาร้องเพลงที่แต่งขึ้นเอง ถึงตอนนี้แฟนคลับถึงกับนั่งไม่ติดกันทีเดียว ขึ้นมาชูป้ายกรีดร้องกันอย่างคึกคัก ฉันเองก็นั่งไม่ติดเพราะมองไม่เห็น ต้องยืนขึ้นมาเพื่อจะถ่ายรูปน้องๆนั่นเอง

สำหรับตำแหน่งที่หนึ่งฉันก็ไม่ติดใจอะไรหรอกที่นัทได้ ติดแค่อยากให้ลูกโป่งได้ที่ดีกว่านี้เท่านั้นเอง

และแล้ว เอเอฟสี่ก็ ก็ ก็ ..... ไม่ยอมจบง่ายๆ ตามสไตล์ทรูเขาล่ะ ยังอุตส่าห์ขุด surprise สุดท้ายมาเล่น ด้วยการให้ทั้ง 20 คนกลับเข้าบ้านใหม่เพื่อมาแสดงคอนเสิร์ทอาทิตย์หน้าอีกที่อินดอร์เสตเดียม หัวหมาก

ฉันแอบคิดว่านี่มันฤดูกาลกอบโกยกันจริงๆนะเนี่ย แต่ก็ดี ได้ดูน้องแจ็คในบ้านอีก 1อาทิตย์ กลายเป็นว่าชีวิตที่เหมือนจะกลับเข้าสู่ภาวะปรกติอีกครั้งก็เลยยืดออกไปอีก 1 อาทิตย์ ตอนนี้กลายเป็นว่าต้องรีบกลับบ้านไปดูทรูโมเมนต์อีกแล้ว เฮ้อ

ปล. หลังจากลังเลเรื่องคอนเสิร์ทวีคหน้าอยู่นาน ฉันก็ตัดสินใจไปดูอีกแล้วล่ะ เหตุผลก็ไม่มีอะไรมาก ไปดูขำๆ

ไว้ดูเสร็จจะมาเล่าบรรยากาศให้ฟังต่อๆไป

Sunday, September 2, 2007

เกาะเวทีดูคอนเสิร์ทเอเอฟสี่ วีคสิบเอ็ด

ภาพคอนเสิร์ทวีคสิบเอ็ดแบบไกลๆ

ก่อนหน้านี้ฉันเคยคิดอยากจะไปดูคอนเสิร์ทเอเอฟที่ธันเดอร์โดมนะ แต่พอไปเรื่อยๆ คนที่ชอบก็เริ่มทยอยออกกันไปหมด ความรู้สึกอยากเลยเริ่มหายๆไป ในบ้านที่เหลืออยู่ก็ไม่ได้เชียร์ใครเป็นพิเศษ


ไม่เข้าใจเหมือนกันนะ ทำไมคนที่น่าดูกลับออกไปซะเกือบหมด สมมติว่าถ้าคนที่ออกนอกบ้านไปแล้วมาจัดคอนเสิร์ทในวันเดียวกันนี้ ฉันยังอยากจะไปดูทางนั้นมากกว่าเลย

นักล่าฝันรอบสุดท้ายที่ใฝ่ฝัน น่าเสียดายทั้งห้าคนมากๆ

แต่แล้ว ฉันก็ตัดสินใจไปดูคอนเสิร์ทวีคที่สิบเอ็ดกับน้องๆที่ทำงาน เหตุผลเดียวคือฉันชอบเพลงในวีคนี้หลายเพลง ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเพลงสากลสนุกๆ เช่น All rise, Bye *3, Mambo no.5,etc. ฉันเองก็อยากมาดูบรรยากาศจริงๆด้วยล่ะว่าจะสนุกแค่ไหน

ตอนแรกลังเลว่าจะเอารถไปดีรึเปล่า คิดๆไปก็ตัดสินใจขับไปดีกว่า จะได้เรียนรู้เส้นทางไว้เผื่ออาทิตย์หน้าด้วยเลย

เพื่อความไม่ประมาท ฉันเช็คเส้นทางกับพี่ชายก่อนไป เพราะฉันไม่เคยขับไปที่เมืองทองธานีเองเลย ฉันมักจะทำอย่างนี้เพื่อกันหลง

สุดท้ายฉันก็หลงจริงๆ แต่ว่าหลงในเมืองทองธานีนะ

รู้สึกฉันจะขับวนในเมืองทองครบหนึ่งรอบกว่าๆ กว่าที่จะหาธันเดอร์โดมเจอ

หลังจากจอดรถ เจอเพื่อน เราก็ต่างตระเวนกันเล่นเกมส์ตามซุ้มต่างๆ ด้วยความหวังอันสูงสุดว่าจะได้ตั๋ว

ปรากฏว่ามีคนคิดเหมือนเราประมาณหลายร้อยคน เราเลยผิดหวังไปตามระเบียบ ไม่ได้ตั๋วมาสักใบ

แต่ความพยายามเฮือกสุดท้าย ทำให้ตั๋วทั้งห้าใบมาอยู่ในมือพวกเราได้เป็นผลสำเร็จ ฉันคงไม่เล่ารายละเอียด แต่ก็ขอขอบคุณคุณแม่ของลูกโป่งมา ณ ที่นี้ด้วย หนูสัญญาว่าจะโวตให้ลูกโป่งเป็นการตอบแทนค่ะ

ตอนแรกฉันคิดเสมอว่าเวทีดูใหญ่จัง ของจริงดูเล็กกว่าที่คิดไว้เยอะเลยนะ ประกอบกับสัปดาห์นี้คนเยอะมากๆ อาจเป็นเพราะเป็นสัปดาห์สุดท้ายที่ธันเดอร์โดมแห่งนี้ก็เป็นได้

บรรยากาศก็เน่นอนว่าเหมือนดู live concert ดูเหมือนนักล่าฝันมีตัวตน จับต้องได้มากกว่าตอนดูในทีวีซะอีก

โดยรวมๆก็สนุกดีเลยล่ะ มีหลายคนโชว์ได้น่าประทับใจมาก

ถ้าไม่ติดว่ามีฝนพรำตอนขากลับ กับรถที่ติดนรกตอนขากลับ จะperfect มากๆ

อาทิตย์หน้าเจอกันใหม่ที่อิมแพคจ้า คราวนี้รับรองจะไม่ให้หลงทางอีกแล้ว ฮิฮิ


ปล.1 ได้เจอแม่พี่นัทด้วย ดูน่ารักเป็นกันเองดี

ปล.2 อยากถ่ายรูปกับครูเลย์ แต่หาไม่เจออ่ะ น่าเสียดาย

ปล.3 คุณปูเป้ พิธีกรทรู แขนเล็กมากๆ

ปล.4 น่าเสียดายที่ไม่ได้เห็นน้องแจ๊คบนเวทีแห่งนี้ คิดว่าถ้าน้องอยู่ถึงวีคนี้ คงจะมีโชว์มหัศจรรย์ให้เราได้ดูอีกแน่นอน