ไม่น่าเชื่อว่าทิ้งบล็อกให้รกร้างไปถึงสองปี รู้สึกผิดเหมือนกันนะเนี่ย
มันเริ่มจากมรสุมชีวิตที่ถาโถมเข้ามาช่วงปี 2008-2009 ทำให้หมดอารมณ์ที่จะอัพเดตชีวิตช่วงนั้นไปเลย เป็นช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยเรื่องราวและปัญหามากมาย
ณ ตอนนี้ มองย้อนกลับไป สุดท้ายก็ผ่านมาได้นะ ไม่ได้ทำอะไรมากมายหรอกแต่ให้เวลามันเป็นตัวช่วยเยียวยาให้อะไรหลายๆอย่างดีขึ้น
ระหว่างสองปีที่ผ่านมา มีเรื่องเด่นๆในชีวิต อย่างเช่นเรื่องการเปลี่ยนชื่อนามสกุลของทั้งครอบครัว การได้เลื่อนขั้นมาเป็นหัวหน้า การทำงานท่ามกลางสมรภูมิประท้วงเมื่อปีที่แล้ว การย้ายเข้ามาบ้านใหม่เมื่อปลายปี นอกนั้นก็มีสิ่งที่ทำมาเรื่อยๆ นั่นคือการบริจาคเลือดครั้งที่ 13 เพิ่งผ่านไปเมื่อต้นปีที่ผ่านมา ถือว่าทำได้สม่ำเสมอเป็นที่น่าพอใจ แหม่มมีน้องต้นหม่อนเมื่อปีก่อน เดียร์แต่งงานปีที่แล้ว เพิ่งคลอดน้องเมฆเมื่อต้นอาทิตย์ที่ผ่านมา เพื่อนๆก็ทยอยแต่งงานกันไป ส่วนตัวเราก็ยังคงสภาพเดิม (ยกเว้นการมีผมหน้าม้า)
บางครั้งก็รู้สึกตลกนะ เหมือนชีวิตเรามันเดินต๊อกแต๊กๆไปเรื่อยๆ แป๊ปเดียวเอง เราทำงานที่นี่มาหกปีแล้ว ทำเพย์โรลมาหลายสิบรอบ คนในทีมก็เปลี่ยนไป เด็กใหม่ๆเต็มออฟฟิศ
ทุกวันนี้เราเองก็ยังคงตั้งคำถามอยู่ถึงเป้าหมายชีวิตในวันข้างหน้า สองปีผ่านไปคำถามนี้ก็ยังไม่มีคำตอบสักที แต่เราก็ไม่อยากเครียดมากนัก บางครั้งมันอาจต้องรอเวลาและโอกาสสักพัก คำตอบมันถึงค่อยชัดเจนขึ้นนะ
เอาเป็นว่า ณ ตอนนี้ มีกำลังมีแรงก็สู้กันต่อไปละกัน
