หลังจากอ่านหนังสือเรื่องความฝันโง่ๆของวินทร์ เลียววาริณจบ ฉันนึกถามตัวเองว่านี่เรามีความฝันบ้าๆอะไรที่อยากทำบ้างมั้ยจู่ๆความคิดนึงก็แวบขึ้นมา
ฉันเคยฝันว่าอยากมีหนังสือของตัวเองซักเล่มนึง (เล่มนึงเป็นอย่างน้อย ที่จริงมีหลายเล่มก็ได้ ยิ่งดี)
เรื่องราวที่เขียนขอเป็นอะไรที่ให้ประโยชน์แก่ผู้อ่านได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับมุมมองชีวิต ประสบการณ์ต่างแดน หรือเกร็ดท่องเที่ยว อะไรประมาณนั้น
มันดูเป็นความฝันบ้าๆ เพราะฉันเองไม่ได้เรียนจบหรือทำงานในสาขาวารสารหรือสิ่งพิมพ์เลย ฉันไม่รู้จักสำนักพิมพ์ที่ไหน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจะเริ่มต้นอย่างไรดี
ตอนนี้ สิ่งที่ฉันพอจะทำได้คือ การถ่ายทอดความคิดลงบล๊อคอันนี้ อยากเขียนอะไรก็เขียน เผื่อว่าสักวันนึงฉันอาจจะคัดเรื่องดีๆน่าสนใจมารวมเล่มขายได้
ความฝันบ้าๆอีกอย่างของฉันคือการเดินทางดูสิ่งมหัศจรรย์ของโลกทั้งเจ็ด ซึ่งที่ผ่านมาฉันเคยเห็นแค่ StoneHenge กะตาแห่งเดียวเท่านั้น
ฉันเพิ่งได้รู้ว่าตัวเองชอบการเดินทางนะ คนอย่างฉันอยู่กับที่ไม่ค่อยได้หรอก เดี๋ยวความรู้สึกมันก็บอกว่านี่ควรจะไปไหนซักที่ได้แล้วนะ
ฉันเป็นพวกประเภทเที่ยวแบบลุยๆ เดินเยอะๆ เวลาเที่ยวทีฉันเดินได้ทั้งวันเลยนะ ฉันชอบดูชีวิตผู้คน ชมสถาปัตยากรรม และก็ดื่มด่ำกับบรรยากาศให้ได้มากที่สุด
เวลาเที่ยว ฉันมักไม่ทำสิ่งต่อไปนี้คือ ถ่ายรูปตัวเองทุกหัวมุมถนน ทุกอิริยาบท ช๊อปปิ้งซื้อของอะไรมากมาย กินอาหารในภัตตาคาร ทั้งหลายที่กล่าวมานี้ มันไม่ใช่จุดประสงค์ในการเดินทางของฉันเลย
การเดินทางที่คุ้มค่าคือเราได้เห็นอะไรที่เป็นจิตวิญญาณของสถานที่นั้นๆให้ได้มากที่สุด
ความฝันบ้าๆของฉันยังไม่หมดแค่นี้หรอก ไว้เมื่อไรนึกขึ้นได้จะมาเขียนต่อ
No comments:
Post a Comment